In dit project wordt de historische rol van de Nederlandse polder bij verschillende processen van flexibilisering onderzocht. De maatschappelijke acceptatie en de sterke groei van deeltijdarbeid lijkt heel anders te zijn verlopen dan de ontwikkeling in de arbeidsvoorwaarden en rechten van mensen die werken in de uitzendbranche, oproepkrachten, of tijdelijke werknemers en ZZP’ers. Er wordt onderzocht hoe het kan dat de traditie van “polderen” vooral bevredigende resultaten opleverde voor deeltijdwerkers, met evenwichtige uitkomsten die rekening hielden met de belangen van zowel werknemers als werkgevers – terwijl dit veel minder gold voor de andere vormen van flexibel werk. Bij die andere groepen wordt de enorme toename in flexibel werk sinds de jaren ’80 juist vaak ervaren als doorgeslagen ten nadele van de werkenden, met name voor mensen met een zwakke positie op de arbeidsmarkt.

Naar het onderzoek.